Tuesday, October 25, 2011

ငါ့စိတ္


ရွံဳးပြဲမ်ားအတြက္ ႏိုင္ပြဲမ်ားျဖစ္ဖို႔ထက္
ပံုမွန္အဆင့္မွာ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔
ၾကိဳးစားေနရတယ္......
လူ႔သမိုင္းမွာ သူရဲေကာင္းမျဖစ္ေပမယ့္
ရာဇ၀င္မွာ ကိုယ္က်င့္သိကၡာအရွိဆံုး.....ငါ
အေသအခ်ာလင္းရမယ္ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္
ေန႔ရက္တိုင္းမွာ ၀င္းပေနျမဲ
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုတဲ့
ဇြတ္စိတ္ကူးမ်ားကို ခ်ိဳးႏွိမ္
အလြမ္းမွိန္မွိန္မ်ားကို ေရႊရည္စိမ္ရင္း
ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ လွပလာဖို႔
သပ္ရပ္စြာတည္ေဆာက္
ငါ့အမိုးေအာက္က ငါ့ခႏၶာမွာ
အျပံဳးတစ္ပြင့္သာ အျမဲတပ္ဆင္ခ်င္ပါတယ္.....။
ငါကိုယ္တိုင္မျမင္လိုက္ရတဲ့ အမွားမ်ားအတြက္
အမွန္တရားမ်ားကို တိုးလို႔တြယ္ဖက္ရင္း
ဘ၀ရဲ့ အေမာမ်ားအတြက္
တရားဓမၼေရၾကည္တစ္စက္ ေသာက္သံုး
မုန္းသူေတြကို ျပံဳးျပႏိုင္တဲ့ 
စိတ္ႏွလံုးသားသာ
ငါ့ ရင္ဘတ္ၾကားမွာ 
အျမဲသာပါေစလို႔ ဆုပန္ပါတယ္.......။





Friday, October 21, 2011

အသိုက္

အသိုက္။

အၾကင္နာ ဘံုဗိမၺာန္ေလးတစ္ခု

တည္ေဆာက္ျပီးလုခ်ိန္မွာ
မုန္တိုင္းထန္ထန္ တိုက္ဖ်က္
ငါ့အသိုက္ပ်က္ခဲ့ရျပီ...။
ဘယ္မွာလဲ.....?
ငါတမ္းတခို၀င္ႏိုင္ဖို႔
ငါငိုေၾကြးႏိုင္ဖို႔
ရင္ခြင္ေႏြးေႏြး တစ္ခုေတာ့
 မဲ့ခဲ့ရျပီေလ.........။            ။



 









Wednesday, October 19, 2011

ဘ၀ဆုိတာ ရွင္သန္ျခင္း။


ကြ်န္မရဲ့ဘဝ ေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္ေတြကို သဘာဝက်က် ေကာင္းမြန္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းၾကည့္ဖို႔ စိတ္ကူး 
ေလးေတြရွိတယ္။ ဒီေခတ္ထဲမွာ လူေတြက နည္းပညာတိုးတတ္မႈေတြ ေနာက္တေကာက္ေကာက္ လိုက္ၾကရ တယ္။ စားဝတ္ေနေရးေနာက္ လိုက္ၾကတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈေနာက္ လိုက္ၾကရတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ၊ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အေတာ္ၾကီးနည္းပါး လာၾကတယ္။

စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီး ေမြးယူရတဲ့အရာလို႔ ကြ်န္မနားလည္ထားတယ္။ ဘဝထဲမွာ ကြ်န္မတို႔အဆိုးေတြ၊ ဒုကၡေတြ၊ အခက္အခဲေတြ မလႊဲမဖယ္သာ ၾကံဳေတြ႔ႏိုင္ေပမယ့္ အဲဒီ့ထဲကမွ အေကာင္းေတြ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္စရာေတြ ရရွိဖို႔လည္း ၾကိဳးစားရွာေဖြဖန္တီးယူၾကရမွာပဲေလ။

မနက္ခင္း အိပ္ရာႏိုးခြင့္ရတာကိုက အခြင့္အေရးတစ္ခုပဲေလ။ တစ္ရက္တစ္မနက္ အသက္ရွင္ခြင့္ေလးကိုပဲ ဆုေၾကးတစ္ခုလို သတ္မွတ္မိပါတယ္။ တစ္ေန႔တစ္မနက္ အသက္ရွင္ေနရတာကိုက အေကာင္းဆံုး ဆုလာဘ္ပဲ။ ဘဝမွာအေကာင္းဆံုး ေနထိုင္ခြင့္၊ ရွင္သန္ခြင့္၊ ရပ္တည္ခြင့္ေတြရမယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္စြာဖန္တီး လုပ္ေဆာင္ခြင့္ေတြရမယ္။ ဒါကိုက အခြင့္ထူးပါပဲ……။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲယူဖို႔ ေၾကာက္ရြံ႕မေနသင့္ဘူး။ ႏြံထဲမွာအနစ္ခံျပီး ဘဝေတြကို စေတးပစ္စရာမလိုဘူး။ အခ်ိန္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေႏွာင္းပါဘူး။ ကိုယ္နစ္ခဲ့တာ၊ ကိုယ္လြဲမွားခဲ့တာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္ခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာ့လည္း ခ်က္ခ်င္းၾကီး ျပဳျပင္ယူလို႔ မရႏိုင္ဘူးေလ။ အဲဒီ့အခ်ိန္ေတြအတိုင္း ဆတူအခ်ိန္အတိုင္း အတာတစ္ခု ေပးဆပ္ေစာင့္စား ယူသင့္တာေပါ့ေလ။

ဆက္ခနဲ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေကာင္းဖို႔ လုပ္ယူလို႔ေတာ့မရႏိုင္ဘူး။ ကိုယ့္အတြက္ အေကာင္းဆံုးနားလည္ စာနာေပးႏိုင္မယ့္ လူ႔အသိုက္အဝန္းေလးတစ္ခုရဖို႔ ျဖစ္တည္ဖို႔ဖန္တီး တည္ေဆာက္ယူၾကရမွာပဲ။ ကြ်န္မတို႔ဘဝမွာ လမ္းေတြအမ်ားၾကီး ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားခဲ့ၾကျပီးျပီ။ ခ်န္ထားခဲ့ရတဲ့အရာ အခ်ိဳ႕ရွိသလို အသစ္တစ္ဖန္ ေမွ်ာ္လင့္စရာေတြလည္း တျပန္႔တေျပာ မကုန္ဆံုးႏိုင္ေအာင္ပဲေပါ့။ ေကာင္းကင္က ၾကည္လင္ေနဦးမွာပါ။

ေျမသားကလည္း ခိုင္ခံံ့ေသခ်ာေနဦးမယ္။ လတ္ဆက္တဲ့ေလေျပ၊ စိမ္းသစ္တဲ့သဘာဝတရား အျမဲတည္ ရွိေနဦးမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြထဲက က်မတို႔ဘာေတြမ်ား ရယူႏိုင္ၾကဦးမလဲ။ ကိုယ့္အတြက္၊ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ အတြက္ ဘာေတြမ်ား စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္ၾကဦးမလဲ။ ဘဝဆိုတာ အသစ္အသစ္ေသာ အရာေတြႏွင့္ အေကာင္းဆံုး တည္ေဆာက္ခြင့္ေတြ ဖန္တီးရယူႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနေသးတဲ့ အရာတစ္ခုပါ။

***တစ္ခ်ိုဳ႕ကဘဝကို ရွင္သန္ျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္တယ္။***










Tuesday, October 18, 2011

လက္ေတြ႔ကို....ဦးစားေပးျခင္း။


အေတြးအိမ္ထဲမွာ....
ေလထုထဲ ရဲတိုက္ေဆာက္ေနလို႔
ဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး....။
အိပ္မက္ထဲ ေရႊမွဳန္ၾကဲတဲ့ ဖဲေမြ႔ရာမွာ
ေက်နပ္စြာ လဲေလ်ာင္းေနလို႔လဲ
ဘာအေျဖမွ ထြက္လာမွာ မဟုတ္ဘူး.....။
လက္ေတြ႔မဲ့တဲ့ သေဘာတရား
ေရလ်ဥ္ေက်ာမွာ ေမ်ာေနလို႔လည္း
ဘယ္အေျဖမွ ထြက္လာမွာ မဟုတ္ဘူး....။
ဒီေတာ့.........
အိမ္တိုင္တစ္လံုးပဲ ....ထူထူ
လယ္တစ္ကြက္ပဲ .....ထြန္ထြန္
စာတစ္ပုဒ္ပဲ ...........ေရးေရး
လက္ေတြ႔ဟာ လက္ေတြ႔ပဲ.....။
ထိုင္ေနသူထက္
မတ္တပ္ရပ္ေနသူကို
ေနမင္းၾကီးက...အရင္ဆံုးေျပးလာျပီး
ေႏြးေထြးမွဳကို......ေပးမွာပါ။ ။



Saturday, October 15, 2011

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အသက္ၾကီးလွျပီထင္ပါသလား။

ငါအသက္ၾကီးလာျပီ။ ငယ္တဲ့သူေတြနဲ႔မယွဥ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဟု စိတ္ပ်က္ေနပါသလား။ ေျပးလႊားခုန္ေပါက္ သည့္ ေနရာမ်ားတြင္ေတာ့ ဟုတ္မည္ေပါ့။ အသက္အရြယ္ရလာ ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္ ျပည့္စံုလာေတာ့မွ ပို၍ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ႏိုင္ေသာအရာမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ ေအာက္ပါပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ စြမ္းေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ၾကည့္ပါ။

၁။ အသက္၈၀မွာ ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီး ေဂ်ာ့ခ်္ဗန္း(စ)သည္ The Sunshine Boys ဇာတ္ကားတြင္ ထူးခြ်န္စြာ သရုပ္ေဆာင္ႏိုင္သျဖင့္ အကယ္ဒမီဆု ရရွိခဲ့သည္။

၂။ အသက္၈၃ႏွစ္မွာ ယိုဟန္းဂါးထာသည္ Faustပဇာတ္ၾကီးကို အျပီးသတ္ ေရးသား ခဲ့သည္။

၃။ အသက္၈၇ႏွစ္မွာ ကြန္းရက္အက္ဒီေနာဝါးသည္ ဂ်ာမနီဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ အျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္လွ်က္ရွိ သည္။

၄။ အသက္၈၈ႏွစ္မွာ ကိုကိုရွနဲလ္သည္ ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္းလုပ္ငန္းၾကီး၏ အၾကီးအကဲအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနခဲ့ သည္။

၅။ အသက္၈၉ႏွစ္မွာ အယ္လဘတ္ရႊိဳက္ဇာသည္ အာဖရိက၌ ေဆးရုံၾကီးတစ္ရုံကို ၾကီးၾကပ္ကြပ္ကဲလ်က္ ရွိသည္။

၆။ အသက္၈၉ႏွစ္မွာ ေမရီေဘကာအက္ဒီသည္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းၾကီးတစ္ခုကို ဦးေဆာင္ကြပ္ကဲလ်က္ရွိ သည္။

၇။ အသက္၉၁ႏွစ္မွာ အီမြန္ဒီဗလဲရားသည္ အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံ သမၼတအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

၈။ အသက္၉၂ႏွစ္မွာ စာေရးဆရာၾကီး ေဂ်ာ့ခ်္ဘားနဒ္ေရွာသည္ Farfetched Fables ျပဇာတ္ကိုေရးသားခဲ့ သည္။

၉။ အသက္၉၄ႏွစ္မွာ ေတြးေခၚရွင္ၾကီး ဘာထရန္ရပ္ဆယ္သည္ ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥမ်ားကို တတ္ၾကြစြာ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိသည္။

၁၀။ အသက္၁၀၀မွာ ဘြားဘြားမိုးဇက္သည္ ပန္းခ်ီကားမ်ား ေရးဆြဲလ်က္ရွိသည္။



ဆရာၾကီးေဖျမင့္၏ “ႏွလံုးသားအာဟာရ ရသစာမ်ား”မွ ထုတ္ႏွဳတ္ေရးသားပါသည္။










ပလံု



ဆရာတာရာမင္းေဝရဲ့ ေနာက္ဆံုးေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာနဲ႔လက္ေရးမူရင္းေလးပါ။
အမွတ္တရပါ။



Wednesday, October 5, 2011

အင္တာနက္သံုးရင္း၀င္ေငြရွာႏိုင္ျပီ။

အင္တာနက္သံုးရင္း အပ်င္းလည္းေျပ ပိုက္ဆံလည္းရွာခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေၾကာ္ျငာဆိုက္တစ္ခုကို ညႊန္းလိုက္ပါရေစ။

ဒီဆိုက္မွာ Register လုပ္ျပီးရင္ ေၾကာ္ျငာ ၂၅ခုကို တစ္ခုခ်င္းၾကည့္ရမွာ။

New Tab နဲ႔ေၾကာ္ျငာေတြအားလံုးကို အျပိဳင္ေခၚၾကည့္လို႔ရမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

ေၾကာ္ျငာတစ္ခုကို လိုင္းေကာင္းရင္ တစ္စကၠန္႔ပဲၾကာျပီး ေၾကာ္ျငာတစ္ခုကို ေဒၚလာတစ္ဆင့္ႏႈန္းေပးပါတယ္။
၂၅ခုလံုးၾကည့္ရင္ေတာ့ ၃၄ဆင့္ေတာင္ေပးပါတယ္။

အေကာင့္တစ္ခုဟာ တစ္ရက္ကိုတစ္ၾကိမ္ပဲ ၾကည့္ရႈခြင့္ရွိပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အေကာင့္ေတြအမ်ားၾကီးကို ဘဏ္စာရင္းတစ္ခုထဲ ထည့္ေပးထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင့္ဖြင့္ထား သေလာက္ ၀င္ေငြရွာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အင္တာနက္တပ္ထားျပီး တစ္ေနကုန္အားေနရင္ေတာ့ တစ္ေန႔ကို ခုႏွစ္ေဒၚလာေလာက္အထိ ရႏိုင္မွာျဖစ္ပါ တယ္။

အကယ္၍ ဒုတိယအေကာင့္ကို ဖြင့္တဲ့အခါမွာ ပထမအေကာင့္က Refer လုပ္တဲ့အေၾကာင္း ျဖည့္ေပးမယ္ ဆိုရင္ဒုတိယလူၾကည့္တဲ့အတြက္ ပထမအေကာင့္က ေကာ္မရွင္ရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေကာင့္ေတြပြားရင္ပြားထားသေလာက္ ကိုယ္က ေကာ္မရွင္ရေနဦးမွာပါ။

ေနာက္ျပီး ေန႔တိုင္း ၾကည့္တဲ့သူက အေကာင့္တစ္ခုအတြင္ တစ္ခုကို တစ္ဆင့္ႏႈန္းနဲ႔ အေကာင့္ႏွစ္ဆယ္ပြား ထားရင္ ႏွစ္ေဒၚလာ ေကာ္မရွင္ ေပးရပါဦးမယ္။

တစ္ပတ္ဆက္တိုက္ၾကည့္ရင္ ၁၄ေဒၚလာနဲ႔ ၇၀ဆင့္ စုစုေပါင္းတစ္လကို ၆၃ ေဒၚလာေလာက္ ရႏိုင္မယ့္ အခြင့္အေရးရွိပါတယ္။

အေရးၾကီးတာကေတာ့ အြန္လိုင္းဘဏ္ အေကာင့္တစ္ခုရွိရပါမယ္။

Alert Pay, Pay Pal ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ဘဏ္အေကာင့္တစ္ခုကိုေပးလိုက္ပါ။

ေဒၚလာငါးဆယ္ျပည့္မွ ထုတ္ယူခြင့္ျပဳပါတယ္။

ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ အြႏ္လိုင္းဘဏ္စနစ္မရွိလို႔ ထူးျခားမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ေတာ့ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။

အင္တာနက္ေပၚကေန အခေၾကးေငြနဲ႔ ဆြဲယူရမယ့္ေဆာ့ဖ္၀ဲေတြ စာအုပ္ေတြနဲ႔ သီခ်င္းေတြကို ဒီကရွာထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ ရွင္းေပးလို႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေအာက္ပါလင့္ခ္မွာ သြားျပီး Register လုပ္ျပီးတာနဲ႔ ၀င္ၾကည့္လို႔ရပါျပီ။

http://bux.to/ ပါ။













Tuesday, October 4, 2011

အၾကိမ္ၾကိမ္တို႔အေၾကာင္း။

မႏၱေလးျမိဳ႕မဟာျမတ္မုနိဘုရား ပရဝုဏ္အတြင္းရွိ ရခိုင္ကုလားရုပ္ၾကီးမ်ားမွာ ရခိုင္ ကုလားရုပ္ၾကီးမ်ား ဟု ေခၚၾကေသာ္လည္း စင္စစ္ ထိုအရုပ္ၾကီးမ်ားသည္ ေၾကးသတၳဳျဖင့္ ထူထူထဲထဲ သြန္းလုပ္ထားေသာ ဗိသွ်ႏူးနတ္ရုပ္ၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုအရုပ္ၾကီးမ်ားသည္ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ ရခိုင္မွေရာက္လာ ၾကျခင္းျဖစ္သည္။                            

ဝမ္းနာေရာဂါရွိေသာ သူမ်ားသည္ ထိုအရုပ္မ်ား၏ ခ်က္ကိုႏွိဳက္လွ်င္ ေရာဂါေပ်ာက္သည္ ဟုဆို သျဖင့္ ျမန္မာျပည္ အရပ္ရပ္မွ ေရာက္လာၾကေသာ ဘုရားဖူး မ်ားအနက္ ဝမ္းနာ ေရာဂါေပ်ာက္ခ်င္ သူတို႔က ထိုေၾကးရုပ္ၾကီးမ်ား၏ ခ်က္ကိုလက္ျဖင့္ ႏွိဳက္ၾကပြတ္ၾကသည္။ ဝမ္းနာေရာဂါ ေပ်ာက္ခ်င္သူ ေရွ႔လူေတြလိုပင္ ဝမ္းနာေရာဂါ ေပ်ာက္ခ်င္သူ ေနာက္လူမ်ားကလည္း သူတစ္လက္ငါတစ္လက္ ထိုေၾကးရုပ္တို႔၏ ခ်က္ကို အဆက္ဆက္ ပြတ္ခဲ့၊ႏိွဳက္ခဲ့ၾကသည္။ လက္ျဖင့္ ပြတ္ရုံ၊ႏွိဳက္ရုံမွ်ျဖင့္ ထိုအရုပ္ၾကီးေတြ ဘာမွမျဖစ္ႏိုင္ ဟု ေရွ့ေရွ့က ႏွိဳက္ခါစ ပြတ္ခါစလူေတြ ထင္မိခဲ့ၾကမည္။

သို႔ရာတြင္................ ထူထည္းမာေက်ာေသာ ေၾကးသတၳဳပင္ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ႏွစ္ကာလၾကာရွည္စြာ အဆက္ဆက္အခါခါ အၾကိမ္ၾကိမ္အဖန္ဖန္ ပြတ္ခဲ့၊ႏွဳိက္ခဲ့မွဳေၾကာင့္ ယခုအခါတြင္ ထိုေၾကးရုပ္ၾကီးမ်ား၏ ခ်က္ေတြ၊ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ေနၾကျပီ၊ ထိုမွ်မကေသး အရုပ္ၾကီးတုိ႔၏ မ်က္စိကိုပြတ္လွ်င္၊ မ်က္စိေရာဂါေပ်ာက္သည္ဟု မည္သူက စေျပာခဲ့သည္မသိ၊ မ်က္စိကိုလည္း စဥ္ဆက္ပြတ္ခဲ့ၾကရာ ယခုအခါ ထိုအရုပ္ၾကီးမ်ား၏ မ်က္စိမ်ားလည္း ေပါက္ကုန္ၾကျပီ။                 

ဓမၼပဒတြင္ “အနည္းငယ္ေသာ မေကာင္းမွဳသည္ ငါ့အားအက်ိဳးသက္ေရာက္လာလိမ့္မည္ မဟုတ္ဟု မေကာင္းမွဳကို မထီမဲ့ျမင္မထင္မွတ္ရာ၊ အထင္မေသးရာ၊ မိုးေရေပါက္တို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ က်ဖန္မ်ားလာေသာ အခါ ေရအိုးၾကီးသည္ပင္ ျပည့္လွ်ံသြားသကဲ့သို႔ မိုက္ေသာသူတို႔သည္ အနည္းငယ္၊ အနည္းငယ္မွ်ေသာ မေကာင္းမွဳကို ျပဳဖန္မ်ားေသာအခါ မေကာင္းမွဳျဖင့္ ျပည့္ေလေတာ့၏။”

“အနည္းငယ္ေသာ ေကာင္းမွဳသည္ ငါ့အားအက်ိဳးသက္ေရာက္လာမည္ မဟုတ္ဟု ေကာင္းမွဳကို မထီမဲ့ျမင္ မထင္မွတ္ရာ၊ အထင္မေသးရာ၊ မိုးေရေပါက္တို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ က်ဖန္မ်ားလာေသာအခါ ေရအိုးၾကီးသည္ ပင္ ျပည့္လွ်ံသြားသကဲ့သို႔ ပညာရိွသည္ အနည္းငယ္၊ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ေကာင္းမွဳကို ဆည္းပူးဖန္မ်ားေသာ အခါ ေကာင္းမွဳျဖင့္ ျပည့္ေလေတာ့၏။”

ဒီလိုပါပဲ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ကင္တပ္ကီ Kentucky နယ္ရွိ ထံုးေက်ာက္ကုန္းျမင့္မ်ားမွဂူမ်ား၊ နယူးမက္ဆီကိုရွိ ေပ-၄၀၀၀ခန္႔ ရွည္လ်ားေသာ ေပ-၃၀၀၀ခန္႔ ျမင့္ေသာ ေပ-၆၀၀မွ်က်ယ္ေသာ ကားလ္စဗတ္ Carlsbad Cavern ထံုးေက်ာက္လိွဳဏ္ဂူ၊ ထို႔ေနာက္ ျမန္မာျပည္ပင္းတယျမိဳ႕နားက ထံုးေက်ာက္ လိွဳဏ္ဂူမ်ား၊ ထိုထိုလိွဳဏ္ဂူမ်ားအတြင္း၌ အဆန္းတက်ယ္ ပံုသဏၭာန္မ်ိဳးစံု ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေက်ာက္စက္ ပန္းဆြဲ၊ ေက်ာက္စက္မိုးေမွ်ာ္တို႔ ရွိၾကသည္။ ထံုးေရ   (ကယ္လ္စီယမ္ဟိုက္ဒေရာဆိုက္) စက္ တို႔တစ္ေပါက္
ေပါက္ အထပ္ထပ္ အၾကိမ္ၾကိမ္က်ရာမွ ႏွစ္ကာလ ၾကာရွည္လာေသာအခါ ထံုးမ်ားတျဖည္းျဖည္း စုပံုျခင္းျဖင့္ ထိုသို႔ေက်ာက္စက္ပန္းဆြဲ၊ ေက်ာက္စက္မိုးေမွ်ာ္တို႔ ျဖစ္လာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ရခိုင္ေၾကးရုပ္တုၾကီးေတြ ဝမ္းေပါက္၊ မ်က္စိေပါက္၊ ျဖစ္ရျခင္းသည္ မျဖစ္စေလာက္ဟု ထင္ရေသာ ထိမွဳ၊ ပြတ္မွဳတို႔အၾကိမ္အေရအတြက္မ်ားစြာျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာက္စက္ပန္းဆြဲ၊ ေက်ာက္စက္မိုးေမွ်ာ္တို႔ အဆန္းတက်ယ္ ျဖစ္ရျခင္း၌လည္း မျဖစ္စေလာက္ဟုထင္ရေသာထံုးေရစက္က်ျခင္းတို႔ အၾကိမ္အေရအ တြက္ မ်ားစြာျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

မျဖစ္စေလာက္တို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖစ္ေသာအခါ ျဖစ္ေလာက္သြားၾက သည္။  ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ျဖစ္သြားၾကသည္။  
…………………………………………………………………………………………

ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေတြလည္း ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးဆိုျပီး ဘဝမွာအမွား လုပ္မိခဲ့တာေလးေတြ ရွိပါလိမ့္မယ္။ နည္းနည္းကေန မ်ားမ်ားျဖစ္သြားတတ္တာကို ဒီစာေလးေတြက ေထာက္ျပေနပါတယ္။ မေကာင္းတာေတြကို နည္းနည္းေလးပါ မျဖစ္ေလာက္ပါဘူးလို႔ လုပ္မိတဲ့အခါမွာ ဒီိစာေလးေတြကို သတိရမိျပီး သူငယ္ခ်င္းတို႔ေတြ သတိျပဳဆင္ျခင္ႏိုင္ေအာင္ပါ။                




Monday, October 3, 2011

အလြဲမာန၏ လားရာကို ဖန္ဆင္းသူ ....။(သို႔) အုန္းဆံၾကိဳး၏ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း...။



လမ္းေထာင့္က ေဆးလိပ္၊ ကြမ္းယာဆိုင္ေဘးမွာ ေဆးလိပ္ညွိဖို႔ မီးရွိဳ႕ထားတဲ့ အုန္းဆံၾကိဳးကို သတိထားမိ ရဲ့လား။ အဲဒီအုန္းဆံၾကိဳးက မာနတတ္ေနတယ္။ တတ္ေနတဲ့ မာနက အၾကီးအက်ယ္ပဲ။ ဘယ္အရပ္ကလိပ္ တဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္မ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ကိုလာညွိရင္ သူကေလာင္ကြ်မ္းပစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဘဝင္ျမင့္တယ္။ အေကာင္း ဆံုး နာမည္အၾကီးဆံုးဆိုတဲ့ စီးကရက္ဟာလည္း သူ႔ကိုညွိလိုက္ရင္ သူကေလာင္ကြ်မ္းပစ္ႏိုင္တယ္ဆိုျပီး စိတ္ ထားဝတိ ံျဖစ္ေနတယ္။

ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္သေရရွိတဲ့၊ ဘယ္ေလာက္ခမ္းနားထယ္ဝါတဲ့ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ တံဆိပ္မ်ိဳးကပ္ထား တဲ့ ေဆးျပင္းလိပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သူ႔ကိုလာျပီးညိွၾကည့္စမ္းပါလား၊ ေလာင္ကြ်မ္းသြားေစရမယ္လို႔ ၾကိမ္းဝါးတယ္။ ငါ့ကိုဂရုမစိုက္ပဲ ပစ္ထားရင္ အားလံုးအိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ဘဝပ်က္သြားေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းရွိတယ္လို႔ လဲ ျခိမ္းေျခာက္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေထာင္လႊားမာနေတြနဲ႔ ျခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ အုန္းဆံၾကိဳးဟာ သူ႔ဟာ သူေလာင္ ကြ်မ္းရင္း၊ ေလာင္ကြ်မ္းရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးျပာျဖစ္သြားတယ္။

***********************************************************************************

ဒီလိုပါပဲ…ကြ်န္မတို႔ေတြရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘာမဟုတ္သည့္ အေျခအေန အေၾကာင္းတရားကို အမွီျပဳ၍ မာနအမ်ိဳးမ်ိဳးတတ္ေနသူမ်ားကို ခဏခဏ ေတြ႔ရၾကံဳရသည္။ ထိုသူမ်ားကို ေတြ႔တိုင္း အထက္ပါ ေဆးလိပ္ ညွိရန္မီးရွိဳ႕ထားေသာ အုန္းဆံၾကိဳးကို ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။ လူေတြမွာ မာနတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနၾကပါတယ္။ ထိုသို႔ရွိေနတဲ့သူမ်ားကို ၾကံဳေတြ႔တိုင္း အလြဲမာန၏ လားရာကို ဖန္ဆင္းေသာသူမ်ားကို တရားက်မိပါတယ္။


ဆရာၾကီးနႏၵာသိန္းဇံ “ေတြးခ်ိန္ခ်င့္စရာ”စာအုပ္ထဲမွ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို အေျခခံျပီး ေတြးမိသလို ေရးလိုက္မိတာပါ။



Friday, September 30, 2011

ကၽြန္မေတြးမိသမွ်


“ဘဝအေတြ႔အၾကံဳမ်ားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ”ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ကြ်န္မဘာသာေမးျပီး ကိုယ့္ဖာသာပဲ ဒီလိုျပန္ေျဖၾကည့္မိတယ္။။

ေရွးေရွးတုန္း       လူေတြဟာ သူတို႔ရဲ့အမွားေတြကို စာအုပ္ေတြထဲမွာ ေရးသားထားခဲ့ၾကတယ္။ အမွန္ေတြကို 
ေရာေပါ့ အဲဒီလိုမ်ိဳးတန္ဖိုးရွိတဲ့ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ အေထာက္အကူျပဳမယ့္ စာအုပ္ေတြကိုဖတ္ရင္ ဘဝအသိ အျမင္ေတြ ရင့္က်က္လာႏိုင္တာေပါ့။

ဒါေၾကာင့္ စာမ်ားမ်ားဖတ္သင့္တယ္။ ဒါေပမယ့္တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ စာေပမွာကိုယ္စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ ဖတ္တဲ့ စာရယ္၊ ကိုယ့္ဘဝအသိဥာဏ္ ရင့္က်က္တိုးတတ္ဖို႔ ဖတ္တဲ့စာရယ္ (၂) မ်ိဳးရွိတယ္။ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔လည္း စာဖတ္ပါ။ အဲဒီလိုဖတ္တာထက္ ကိုယ့္ဘဝအသိဥာဏ္ ရင့္က်က္တိုးတတ္ဖို႔ကိုေတာ့ ဦးစားေပးဖတ္ သင့္ပါတယ္။

အဂၤလိပ္ေခတ္က ထမင္းစားဖို႔ တိုင္းတစ္ပါးသားကို မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ လုပ္ၾကလြန္းလို႔ ဆရာၾကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္းက ေျပာဖူးတယ္။ “ထမင္းတစ္လုတ္အတြက္ ထင္းခုတ္စား လည္းရပါတယ္”တဲ႔။ ကြ်န္မရင္ထဲမွာ စြဲျငိသြားေစတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းပါ။ ကိုယ္ရွင္သန္ဖို႔အေရး အားနည္းသူကို ဖိႏွိပ္၊ အားၾကီးသူကို ေဖာ္လံဖားနဲ႔ စတိုင္ေတာ့ မထြားခ်င္ပါဘူး။ အားနည္းသူကိုကူညီ၊ အားၾကီးသူကိုေလးစား ဘဝမွာခပ္ရုိးရုိးသမားပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရာ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္သလဲ...........။

လူတစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ဟာ အျမဲတမ္းလည္း တတ္မေနသလို အျမဲတမ္းလည္းက်မေနဘူး။ ကြ်န္မကေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့အခ်ိန္ဆို စိတ္ဓာတ္ခြန္အားျဖစ္ေစတဲ့ စာေတြဖတ္၊ လမ္းညႊန္မွဳေပးႏိုင္တဲ့ မိဘဆရာသမား၊ မိတ္ေဆြစစ္ေတြဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္တာပဲ။ သူတို႔ဆီက အားေပးႏွစ္သိမ့္မွဳႏွင့္အတူ အၾကံဥာဏ္ေကာင္းေတြ ရတတ္တယ္ေလ။

လူ႔ေလာကမွာ မိတ္ေဆြေတြကို ေပါင္းရမွာပဲ။ မိတ္ေဆြကိုေပါင္းတာ မိတ္ေဆြဆိုတဲ့စကားလံုး ေနာက္က “ေကာင္း” ဆိုတဲ့ စကားပါဖို႔အေရးၾကီးတယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ အိတ္ေတြမေဖာင္းလည္း ကိုယ့္ေဘး နားမွာရွိတဲ့ လူမ်ိဳးကိုေခၚတာ။ ဒါေၾကာင့္မိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႔ပဲ ေတြ႔ဆံုခ်င္တယ္။ မနက္ျဖန္ဆိုတဲ့ အနာဂတ္ ကာလကို ကိုယ္ကအေသအခ်ာ မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေတာ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ကိစၥေလးေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြရန္မျဖစ္ ၾကေစခ်င္ဘူး။ ကြ်န္မကေတာ့ မိတ္ေဆြေတြကို တစ္ကယ္တန္ဖိုးထား ခင္မင္တတ္တယ္။

လူတိုင္းမွာ လက္ပက္နာရီတစ္လံုးစီ ရွိသင့္တယ္လို႔ ကြ်န္မထင္တယ္။ ဘဝမွာကိစၥေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အခ်ိန္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာပါ။ နာရီမဝတ္ေတာ့ အခ်ိန္မသိဘူး။ အခ်ိန္မသိေတာ့ အခ်ိန္ကိုမေလးစား ဘူးေပါ့။ အခ်ိန္ကို မေလးစားတဲ့သူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မတိုးတတ္၊ မေအာင္ျမင္ဘူး။ ေလာကၾကီးမွာ အလကားရတာကို အလကားပဲ အျဖစ္ခံလိုက္မယ္ဆိုရင္ ညံ့ရာက်ပါတယ္။ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ကာလရထားက ဘယ္ဘူတာမွမရပ္ဘူး။ ရပ္ခိုင္းလို႔လည္းမရဘူး။ “အခ်ိန္ႏွင့္ဒီေရသည္ လူကိုမေစာင့္”တဲ့။ ဒီေတာ့ အခ်ိန္ကိုသိ၊ အ ခ်ိန္ကိုေလးစားျပီး ထိပ္ဆံုးကို ေရာက္ေအာင္သြားလိုက္ပါ။

ေလာကမွာ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရင္ အမွားနည္းတာေပါ့။ ကဲ...ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတို႔လည္း ဘဝမွာေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ျပီး အမွားနည္းခ်င္ရင္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မွဳ ေလးေတြ လုပ္ထားသင့္တယ္ေနာ္။

ဘဝရဲ့လမ္းေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွမေျဖာင့္ျဖဴးဘူး။ အခက္အခဲေတြ အတားအဆီးေတြက အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆိုသလို ရွိေနၾကတာပါပဲ။ အဲဒါကို စိတ္ပ်က္ညည္းညဴေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ဇြဲရွိရွိနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ သြားရမွာပဲ။ အမွားေပါင္းတစ္ေထာင္ မွားဖူးရင္ အမွန္ေပါင္း တစ္ေထာင္သိသြားသလိုပါပဲ။ အဲ.... တစ္ခုေတာ့ သတိထား။ အမွားတစ္ခုထဲကိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ မက်ဴးလြန္နဲ႔ေနာ္။

တစ္ခါတစ္ရံဘဝအတြက္ အခြင့္အေရးေကာင္းဆိုတာ ေစာင့္ႏိုင္၊ေအာင့္ႏိုင္မွ ရတယ္ေလ လူေတြရဲ့ျဖစ္တည္ မွဳ သဘာဝအရ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူညီတာေတြ ကြဲလြဲတာေတြရွိမွာပဲ။ အဲဒါေတြကို အျပစ္တင္ျပီး စိတ္နာမုန္းတီးရမယ္ဆိုရင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့ရွိေတာ့မွာလဲ။ စကားပံုတစ္ခုရွိ တယ္။ “ဆင္းရဲဒုကၡက အိမ္ေရွ႔ တံခါးကို လာေခါက္ရင္ ခ်စ္ျခင္းက ျပတင္းေပါက္က ထြက္ေျပးသြားတယ္”တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡေတြမ်ားလာရင္ လူအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္မွဳေတြက ထြက္ေျပးသြားေလေရာ့လားလို႔ေတြးမိ တယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ျဖစ္သင့္တာမွာ ျဖစ္သင့္တာကို ၾကိတ္မွိတ္လုပ္ရတယ္။ ဒါမွဘဝေတြ က တိုးတတ္ေတာက္ေျပာင္လာမွာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္တာကို ျဖစ္ခြင့္ရခဲ့ရင္ေတာ့ ပိုျပီးေတာက္ေျပာင္လာ မွာ ေသခ်ာပါတယ္။

ခံစားေရးဖြဲ႔သူ
 မစိုး

Wednesday, September 28, 2011

ဆႏၵ၏သစၥာ



ဆႏၵ၏သစၥာ

ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ဆႏၵတစ္ခုဟာ
အျဖဴေရာင္ျဖစ္ရင္
ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ဟာ အတၱေခၚမလား……။
ေပ်ာ္ေနေစခ်င္တဲ့စိတ္က
နင့္အတြက္ ငါ့အတၱပါ…….။
ငါ့စိတ္ကူးေတြကတိမ္နဲ႔တူျပီး
ငါ့သံေယာဇဥ္ေတြက ေရျမွဳပ္ျဖစ္ေနသလား……။
နင္ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြ
နင္ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေတြ
ငါတို႔အတူနားေထာင္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းသံေလးမ်ားလည္း
ေလထဲေပ်ာက္ပ်က္ခဲ့ျပီ……။
ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္ည၊ဘယ္ႏွစ္ရက္၊ ဘယ္…………
ဟိုးအေဝးဆံုး သံသရာအစြန္းထိ
ငါတို႔ဆံုမွတ္ရွိဦးမလား……။
လြမ္းတတ္တဲ့ႏွလံုးသားမွာ
ဒဏ္ရာအပိုကပ္ခဲ့ျပီမို႔……
အိပ္မက္ဆံုခ်က္ေတြ
ဘယ္ေနရာမွာ သိမ္းဆည္းရမလဲ……..။
စကတည္းက အဆံုးသတ္မရတဲ့
သံေယာဇဥ္ေတြပဲေလ
တကယ္လို႔မ်ား အခက္အခဲေတြက
နင္ဆက္မယ့္လမ္းမွာ
ဆူးပန္းေတြလို ေဝေနျပီဆိုရင္
ငါ့ရင္ခြင္ကို သတိရပါ….။
ရာသီေတြလည္းေျပာင္းေနတယ္။
ကမၻာကလည္း လည္ေနတယ္။
နာရီေတြ မရပ္တန္႔သေရြ႕
ငါကေတာ့…………။             ။



ခံစားေရးဖြဲ႔သူ
 မစိုး


Tuesday, September 27, 2011

ေလွ်ာက္.....ေလွ်ာက္......ဆက္ေလွ်ာက္။




ကမ္းေျခတစ္ခုရဲ့ ေသာင္စပ္ကို ဆင္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကို အျမဲလိုလို စီးလိုက္ေနတယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ ဖိနပ္ကိုခြ်တ္ကိုင္ရင္း လိွဳင္းေတြျပန္လွည့္ဆင္းသြားတဲ့ သဲေသာင္စပ္အတိုင္း ေလွ်ာက္တယ္။ နင္းေလွ်ာက္မိ တဲ့ သဲကေလးေတြက ႏူးညံ့ပါတယ္။ ညက္ေညာပါတယ္။ ျပန္တတ္လာတဲ့ လိွဳင္းကေလးေတြနဲ႔ ေျခအခ်နဲ႔ ထိေတြ႔ေတာ့လည္း ေအးျမပါတယ္။

လိွဳင္းကေလးေတြလာျပီး ခတ္ေပမယ့္ သဲေသာင္ယံက ဘာမွျဖစ္ပံုမေပၚပါဘူး။ လိွဳင္းကေလးေတြ လာခတ္ တာက သိမ္ေမြ႔ေနလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သိတယ္ဟုတ္၊ ဘဝ ခရီးတစ္ေနရာရာမွာ ရင္ထဲမွာ သမုဒယ လိွဳင္းေလးေတြ ထိခတ္လာျပီဆိုရင္ အဲဒီသမုဒယ လိွဳင္းေလးေတြက ႏုႏုလွလွ၊ ယုယုယယ ရွိတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ ဘဝတစ္ခုလံုးျပဳိဆင္း ေၾကမြသြားႏိုင္တယ္။ ဆိုတဲ့ စကားေလးကို အမွတ္ရျပန္ပါတယ္။

သူ႔ကိုခတ္တဲ့လိွဳင္းက သမုဒယလိွဳင္း………တျခားသူေတြကို ခတ္တဲ့လိွဳင္းေတြကေတာ့ အလိုေလာဘ လိွဳင္းေတြ၊ ေဒါသအာဃာတ လိွဳင္းေတြနဲ႔ အမ်ိဳးအမည္ျခားနားတဲ့ လိွဳင္းေတြ…...အထိအခတ္ျပင္းတဲ့ လိွဳင္းမ်ိဳး 
ေတြျဖစ္မွာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့။

ေလွ်ာက္ရင္း ေလွ်ာက္ရင္း အေနာက္ကို အမွတ္မထင္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ထိတ္ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ရင္ထဲမွာ လိွဳင္းေတြ တဖ်က္ဖ်က္ခတ္ေနသလို ခံစားလိုက္ရတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ေလွ်ာက္နင္းခဲ့တဲ့ ငါ့ေျခရာ.....
ေတြ တစ္ခုမွ မရွိေတာ့ပါလား။

ေလွ်ာက္ခဲ့တာ အေဝးၾကီး….အဝးၾကီးေလွ်ာက္လာခဲ့တာ။ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ငါ့ဘဝခရီးက အေဝးၾကီး၊ ဒီဘဝခရီးရွည္ၾကီးထဲမွာ ငါ့အတြက္ အမွတ္ထင္တင္ မည္မည္ရရဆိုလို႔ ဘာမွလဲမရွိပါလားဆိုတဲ့ အေတြးေတြေပါင္းဆံုလိုက္လို႔ အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားခဲ့တာ၊ ရင္ထဲမွာ လိွဳင္းခတ္သလို ခံစားလိုက္ရတာ ဟုတ္ပါတယ္ ျပန္လွည့္ျပီးတတ္လာတဲ့ ေရလိွဳင္းေတြက ေလွ်ာက္နင္းခဲ့တဲ့ကိုယ့္ေျခရာေတြကို ေပ်ာက္ေပ်ာက္

ကုန္ေအာင္ ဖ်က္ဖ်က္သြားခဲ့ၾကတာကိုး။ 

ဒါေပမယ့္ ေျခရာေတြပ်က္သြား၊ ေပ်ာက္သြားေပမယ့္ ေလွ်ာက္တဲ့အထိေတာ့ ေရာက္တာပဲ။ ေလွ်ာက္ရင္ေတာ့
ေလွ်ာက္ႏိုင္သေလာက္ ေရာက္တာပါပဲ၊ ဖိနပ္က အခုမွကိုယ့္ကို တကယ္ခိုစီးျပီး ပါလာတာကိုလည္း သတိထားမိတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျပီးေျပာရတယ္။ ေျခရာမထင္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ၾကည့္ျပီး လြမ္းေမာရင္း ရပ္မေနနဲ႔။ ေတြေဝမေနနဲ႔။ ေလွ်ာက္ရမည့္ ေနရာဆီကို “ေလွ်ာက္…ဆက္ေလွ်ာက္” လို႔။

ေရွ႕ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပန္းတိုင္ဆိုတဲ့ ေရာင္ျခည္ေလးကို ျပျပေလးျမင္ေနရျပီ…။ ကဲ…ေလွ်ာက္…ဆက္ေလွ်ာက္လို႔ ကိုယ့္ ဘာသာပဲ အားေပးမိပါတယ္…။
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဘ၀ခရီးကိုေလွ်ာက္လွမ္းၾကတဲ့အခါမွာလည္း မွားခဲ့ဖူးတဲ့အမွားေတြကို ျပန္မမွားေစဖို႔ သင္ခန္းစာယူျပီး ေရွ႕ ဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ့္ အနာဂတ္ခရီးလမ္းကို  တည့္တည့္ဆက္ေလွ်ာက္ၾကပါစို႔လို႔......။

 


source: ဆရာၾကီးနႏၵသိန္းဇံ စာအုပ္မွ 


 မစိုး

Monday, September 26, 2011

ကၽြန္မႏွင့္အဖြားအို


အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ ဒီတံတားေလးေပၚက ကၽြန္မျဖတ္သန္းသြားေနၾက။ တံတားေလးေပၚမွာ အလွဴခံေနတဲ့ အဖြားအိုတစ္ေယာက္ကို ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႔ေနရလို႔ မ်က္မွန္းတန္းမိတာၾကာျပီ။ အလွဴခံေနတဲ့ အဖြားကေယာဂီ ၀တ္စံုေလး၀တ္ျပီး ညွိဳးငယ္ႏြမ္းပါးတဲ့ မ်က္လံုးေလးနဲ႔ ဇရာရဲ့အထုအေထာင္းကုိ အေတာ္ခံခဲ့ရျပီးပံုေပၚတယ္။ တံတားရဲ့ေလွကားအတတ္နားေလးမွာ အဖြားကိုျမင္ေနၾက။ ေန႔စဥ္တိုင္းလိုလို မိုးရြာရြာ၊ ေနပူပူ အဖြားရွိတတ္ တယ္။

ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႔လာေတာ့ အဖြားကိုသတိထားမိတဲ့အျပင္ အဖြားရဲ့မ်က္၀န္းေလးေတြကို သနားမိတာေၾကာင့္ ကၽြန္မတတ္ႏိုင္သေလာက္ေလး အဖြားကို အျမဲလွဴခဲ့တယ္။ မနက္အလုပ္သြားလို႔ တံတားေပၚအတတ္မွာ အဖြားကို ျမင္ေတြ႔ေနၾက၊ တစ္ေန႔မွာေတာ့ အဖြားကို မျမင္ခဲ့မိဘူး။ ညေနအလုပ္ကျပန္ေတာ့လည္း အဖြားကို မေတြ႔ဘူး။ ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႔ေနၾက မျမင္ရေတာ့ တံတားေပၚအျဖတ္မွာ ရင္ထဲမွာဟာတာတာနဲ႔ တစ္ခုခုလိုေန သလိုလိုနဲ႔ အိမ္ေရာက္ေလရာ အဖြားအေၾကာင္းက အေတြးထဲမွာ တ၀ဲလည္လည္။ အဖြားဘာျဖစ္ေနလဲ အသက္ၾကီးေတာ့ ေနမ်ားမေကာင္းဘူးလား။ အဖြားဘာျဖစ္ေနလဲ။ သြားရင္းလာရင္းတစ္ခုခုျဖစ္ေနလား။ အဖြားကိုျပဳစုမယ့္သူေရာ ရွိရဲ့လား။ ဆိုတဲ့အေတြးစေတြနဲ႔ .......

ေနာက္ေန႔အလုပ္သြားေတာ့လည္း အဖြားအတြက္ ပဲပလာတာေလး ၀ယ္ျပီးတံတားေပၚအတတ္ အဖြားကို မေတြ႔ျပန္ဘူး။ ဘယ္ေတြေရာက္လို႔ ဘာျဖစ္ေနလဲအဖြားရယ္။ အဖြားကိုရွာရတာ အဖြားအေၾကာင္းေတြးရတာ နဲ႔ စိ္တ္ထဲမွာ ေနလို႔မရခဲ့ဘူး။ ဒါဟာ ျမင္ပါမ်ားလို႔ ရလာတဲ့ သံေယာဇဥ္။

ငါးရက္ေျမာက္ေန႔မွာေတာ့ အဖြားကိုျပန္ေတြ႔ခဲ့တယ္။ အဖြားကိုေမးၾကည့္မိတယ္။ အဖြားမ်က္လံုးသြားခြဲတာ တဲ့။ သနားစရာအဖြားအို ျပဳစုမယ့္သူမရွိ အသက္အရြယ္ကၾကီးလာ ေနထိုင္စားေသာက္ဖို႔တစ္၀မ္းတစ္ခါး အတြက္ အလွဴခံေနရတာကို ျမင္ရေတာ့ မ်က္ရည္လည္တဲ့အထိ ရင္နင့္ေအာင္ ခံစားမိတယ္။ ကၽြန္မတတ္ႏိုင္ သေလာက္ေလး အဖြားကိုဒါနျပဳခဲ့တယ္။

လူဆိုတာ ျမင္ပါမ်ားလာရင္ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ျဖစ္လာတတ္တာကို ကၽြန္မခံစားမိသလိုေရးမိတယ္။ လူေတြ မွာထားခဲ့မိတဲ့ သံေယာဇဥ္တစ္ခုေၾကာင့္ စိတ္ပူမိတာေတြ ေသာကေလးေတြ ရလာတတ္တယ္။ ေဆြမ်ိဳးသား ခ်င္းမဟုတ္ေပမယ့္လည္း ကိုယ္ခ်င္းစာသနားမိစိတ္ေလးေၾကာင့္လည္း သနားလို႔ သံေယာဇဥ္ျဖစ္မိတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း ဘ၀ကိုရုန္းကန္ေနရသူမို႔ အဖြားကို လွဴဒါန္းဖို႔ အမ်ားၾကီးမတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတတ္ႏိုင္သေလာက္ အဖြားကို လွဴခဲ့တယ္။ အဖြားနဲ႔ ကၽြန္မအၾကားမွာ မျမင္ရ၊မၾကားရတဲ့ သံေယာဇဥ္ ပါးပါးေလးရွိတယ္။ အဖြားကိုမျမင္မိရင္ ကၽြန္မရွာတတ္သလို ကၽြန္မကိုမေတြ႔ခဲ့ရင္လည္း အဖြားကေမးတတ္ျပီ အဖြားလိုမ်ိဳး အသက္အရြယ္ၾကီးလာခ်ိန္မွာ ျပဳစုသူမဲ့လို႔၊ ခိုကိုးရာမဲ့လို႔ အလွဴခံစားေနရတဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိသလဲ။ ဆိုတဲ့ အေတြးစမ်ားစြာႏွင့္အတူ............


ခံစားေရးဖြဲ႔သူ
 မစိုး

Wednesday, September 21, 2011

ထာ၀ရ



ထာ၀ရ

ထာ၀ရဆိုေတာ့လည္း
မၾကာခဏလြမ္းမိတယ္….။
ခ်စ္သူနဲ႔ကြဲ ဆင္းရဲေတြ
မုန္းသူနဲ႔တြဲ ဆင္းရဲေတြ
မၾကံဳခ်င္ၾကတာ လူ႔သဘာ၀ပါ…။
ထာ၀ရဆိုတဲ့ အကန္႔အသတ္ဟာ
သံသရာကို mm နဲ႔တိုင္းျပီး
ခ်စ္လိုက္တဲ့အခ်စ္မ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ…။
ခ်စ္တာမွာ သစၥာမပါရင္
ေမတၱာဟာအလကားဆိုတဲ့ စကား
သတိရစရာပါပဲ…။
ခ်စ္သူကို ခ်စ္ေနရျခင္းဟာ
ဘဒၵကမ ၻာရဲ့ ဒုလႅဘတရား 
တစ္ခုလည္းျဖစ္တယ္…။

ခံစားေရးဖြဲ႔သူ
မစိုး

Tuesday, September 20, 2011

မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔သရုပ္ေဆာင္




မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔သရုပ္ေဆာင္


အပူခ်ိန္ေတြျမင့္တတ္လာတယ္။

ကမၻာၾကီးပူေႏြးလာျခင္းႏွင့္အတူ
က်မႏွလံုးသားဟာလည္း ပူေႏြးလာခဲ့ပါတယ္။
ခံစားခ်က္ေတြကို မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းအျဖစ္
ေျပာင္းလဲစီးဆင္းေစခဲ့စဥ္မွာပဲ
သူတို႔ဟာေခ်ာင္းတခုျဖစ္သြားတယ္။
ပူေလာင္တဲ့ ႏွလံုးသားကြင္းျပင္ကိုျဖတ္ေတာ့
မ်က္ရည္တို႔အေငြ႔ပ်ံ
ေကာင္းကင္ကို ဆန္တတ္သြားၾကတယ္။
ေတာ္ေသးတာေပါ့ေလ………
အေငြ႔မ်ားသာ မပ်ံရင္
ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ေတာင္
ဒီ့ထက္ပိုျပီး ျမင့္တတ္လာမွာ စိုးရေသးရဲ့။
ကိုယ္ကသာ တစ္ေယာက္တည္း
က်ိတ္ခံစားရတဲ့ေ၀ဒနာဟာ
ဘာနဲ႔မွမတူေအာင္ကို ခံရခက္ေစခဲ့တယ္။
ကံၾကမၼာက သူ႔ဇာတ္ကိုသူေရးျပီးသားမို႔
က်မတို႔လူသားသရုပ္ေဆာင္ေတြက
ပြဲျပီးေအာင္လိုက္ကေနရတာပါ။
ခံစားေရးဖြဲ႔သူ
 မစိုး



Sunday, September 18, 2011

ငါ့ရင္ထဲမွာေႏြျဖစ္ေနျပီ….



ငါ့ရင္ထဲမွာေႏြျဖစ္ေနျပီ….

၁။ 
ေဝဒနာကိုအမွန္အတိုင္းဝန္ခံရရင္
နင့္ေရွ႕ကိုေရာက္တိုင္း ငါ့ႏွလံုးသားက
အျမဲတမ္းအားငယ္ေနရတာပါ။
နင့္ရဲ့အၾကည့္တခ်က္နဂါးမာန္လို မျပင္းရွေပမယ့္
ငါ့ႏွလံုးသားကအလိုလိုခ်ည့္နဲ႔ေနခဲ့တာ နင္မွမသိပဲ။
ခ်စ္ျခင္းဟာ အဆိပ္ဆိုတဲ့စကားဟာ အမွန္ပဲလား။
လြမ္းခ်င္တဲ့စိတ္ကိုေတာ့ မကန္႔ကြက္ပါနဲ႔။
အခ်စ္ကို တားဆီးႏိုင္တဲ့ ဥပေဒမရွိသမွ်
နင္ကငါ့ႏွလံုးသားမွာပါပဲ။ 
၂။

ေႏြရဲ့သေကၤတဟာ ရြက္ဝါေၾကြ၊
မိုး ရဲ့သေကၤတဟာ ေအးခ်မ္းျခင္း၊
ေဆာင္း ရဲ့သေကၤတဟာ ႏွင္း၊
ငါ့ႏွလံုးသားရဲ့ တစ္ေနရာမွာခိုဝင္ေနတာ နင္၊
မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ ငါသြားေနတဲ့လမ္းမွာ နင္ကအရိပ္၊
နင့္ကိုခ်စ္လို႔ပဲလြမ္းလြမ္း၊
အိပ္မက္ေၾကာင့္ပဲလြမ္းလြမ္း။
တမ္းတလို႔ပဲလြမ္းလြမ္း၊
လြမ္းခ်င္တိုင္းေတာ့ လြမ္းပါရေစ။ 
၃။

ပင္လယ္ကၾကမ္းတယ္၊
မုန္တုိင္းကရုိင္းတယ္။
ငါ့ႏွလံုးသားက မခက္ထန္ဘူး။
အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္လာရင္
ဥေပကၡာကို လက္ကိုင္မထားနဲ႔
အခ်စ္ဟာ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တဲ့ ၾကည္ႏူးစရာ အိုေအစစ္ပါ။ 
၄။

နင္ကေသဆိုေသ၊ နင္ကရွင္ဆိုရွင္၊
နင္ေစခိုင္းတဲ့အမိန္႔နာခံဖို႔ ငါကအသင့္ပါ။
နင္ကငါ့ရဲ့အရွင္သခင္ေလ
အခ်စ္ဟာခ်ိဳျမိန္ေပမယ့္၊
အလြမ္းဟာ ခါးသီးျခင္းနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့
သစ္သီးတစ္လံုးဆိုတာ ငါသိခဲ့ျပီ။
စိန္ေခၚမႈကင္းစြာနဲ႔ ရင္တြင္းကို ဝင္ေရာက္ခဲ့တဲ့အခ်စ္
ေနာက္ဆံုးေတာ့........
.အလြမ္းရဲ႕ထိုးႏွက္မႈကို ငါပဲခံခဲ့ရတာပါ။
ေၾကကြဲျခင္း ဝတၳဳတစ္ပုဒ္မေရးသီရပဲ၊
တမ္းတျခင္းဇာတ္ရုပ္တစ္ရုပ္
ငါကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနခဲ့တာ
နင္သိရင္ ငါ့ကိုျပန္ခ်စ္ႏိုင္ပါ့မလား။
ဘယ္သူ႔ပေယာဂမွမပါပဲ၊
ဒီဇာတ္လမ္းကိုကခဲ့မိတာ
ႏွလံုးသားရဲ့ ေစညႊန္ရာပါပဲ…..။
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
ဘယ္သူကမွအျပစ္မဆိုရက္
ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္မတင္ရက္ပဲ
ငါကိုယ္တိုင္ဖန္တီးခဲ့တဲ့ဇာတ္
ငါကိုယ္တိုင္ပဲလြမ္းေပါ့။ 
၅။

အေဝးကပံုရိပ္ကို တမ္းတျပီးအိပ္မက္နဲ႔
ငါခရီးႏွင္ခဲ့သူပါ။
တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့
အခ်စ္ကကန္႔သတ္မဲ့ ရွင္သန္ေပမယ့္
သစၥာတရားကတစ္ခုတည္းပဲရွိတယ္ေလ။
တစ္ခ်ိဳ႕ကအခ်စ္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာစိတ္ကူးယဥ္မႈ
တခ်ိဳ႕ကအခ်စ္မရွိရင္ ကမၻာပ်က္ႏိုင္တယ္တဲ့
ဆန္႔က်င္ဘက္ႏွစ္ခုရဲ့ဘယ္ေဒသမွာမွ
ငါရပ္္မေနပါဘူး။
နင့္ကိုခ်စ္တာပဲ ငါသိတယ္။
ခၽြန္ျမတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔
ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ျငင္းပယ္ခဲ့တယ္။
မခ်စ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ စကားတခုကို
ဟန္ေဆာင္ျခင္းကင္းစြာ ဖြင့္ဟခဲ့တဲ့
နင့္ကိုေတာ့ ငါေလးစားပါတယ္။

၆။

အိပ္မက္ေတြေနာက္ကို ဘာလို႔လိုက္ခ်င္ခဲ့တာလဲတဲ့ 
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္။
လက္ေတြ႔ဘဝမွာ သာယာဖြယ္ေကာင္းတဲ့
ဘဝတစ္ခုကို လက္ခံလိုက္ပါလားတဲ့ေလ။
အိပ္မက္ေနာက္ကို ငါလိုက္ေနခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ႏွလံုးသားက ပံုေဖာ္ခိုင္းတဲ့ 
အမိန္႔ကိုနာခံဖို႔ ငါၾကိဳးစားမိတာပါ။
၇။

 ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ နင့္အေၾကာင္းပဲေတြးမိျပီး
နင့္ပံုရိပ္ေတြစြန္းထင္ေနတဲ့
ငါ့စိတ္နဲ႔ ငါ့မ်က္ဝန္းေတြကို
ေဖာက္ထုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္……..ေလ
တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့
ငါအပါအဝင္ လူသားတိုင္းဟာ
အိပ္မက္နဲ႔ပဲမနက္တိုင္းရဲ့ ေနေရာင္ျခည္ကို
ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာပဲမဟုတ္လား။ 
တိတ္တဆိတ္ေၾကကြဲရတဲ့အျဖစ္ဟာ
တကယ္ေတာ့ .............
ငါ့ႏွလံုးသားကိုႏွိပ္စက္ျခင္းတစ္ခုပါ။ 
၈။

ေၾကကြဲဖူးသူတိုင္း၊ ေၾကကြဲရသူတိုင္း
အနာဂတ္မရွိေပမယ့္ အားမငယ္ပါဘူး။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အလင္းတန္းတခုကိုေတာ့ ထားတတ္စျမဲပါ။
နင့္ႏွလံုးသားက ခ်စ္ျခင္းကို
ေသာ့ခတ္ေလွာင္ပိတ္ထားတာကိုေတာ့ အံ့ၾသမိတယ္
ငါ့ႏွလံုးသားကို တစ္ခ်က္ေလာက္ငဲ့ၾကည့္ေပးပါလား
အိပ္မက္မဟုတ္တဲ့ လက္ေတြ႔ဘဝတစ္ခုကို နင္ျမင္သာမွာပါ ....။
၉။

အသျပာမရွိတဲ့ ဘဝနဲ႔အခ်စ္က
ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းပါ့မလားလို႔......ေတြးမိေပမယ့္
အသျပာရွိေပမယ့္ အခ်စ္ေတြဆိတ္သုဥ္းတဲ့
အိမ္ရာတစ္ခုမွာလည္း ေပ်ာ္ေမြ႔စရာ ေကာင္းမယ္မထင္မိဘူး။
အခ်စ္ကို စတင္ေတြ႔ရွိခဲ့တဲ့
အာဒမ္နဲ႔ဧဝမွာ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ 
ခ်မ္းသာတယ္လို႔ မၾကားမိပါဘူး။ 
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း အခ်စ္ကို 
လူသားေတြဘာေၾကာင့္အေရးတယူခံစားၾကတာလဲလို႔ 
ငါသိခ်င္မိတယ္.........။ 
ေနာက္ျပီးအခ်စ္က လူသားအားလံုးအတြက္
ဘယ္ေလာက္အေရးပါသလဲလို႔လည္း သိခ်င္မိတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ ႏွလံုးသားရဲ့ ေနရာအႏွံ႔ 
ပိုင္စိုးထားတဲ့ ဧကရာဇ္တစ္ပါးလား။ 
၁၀။

ငါကေတာ့နင့္ကိုလြမ္းတယ္။
စိမ္းကားရက္စက္သူလို႔လည္း မဆိုရက္၊
ႏွလံုးသားမာေၾကာခက္ထန္သူလို႔လည္း မေျပာရက္
နင္နဲ႔ငါက ခ်စ္သူေတြမွမျဖစ္ခဲ့တာပဲေလ….။
ငါကနင္ေပးတဲ့ ဥေပကၡာကို 
စားသံုးရင္း အသက္ရွင္ေနတဲ့သူပါ။
ခ်စ္ျခင္းကို ထိမွန္ကြဲရွျပီး ျပန္လာတဲ့
ငါ့ႏွလံုးသားရိွဳက္သံကို နင္မၾကားမိဘူးလား။
နင့္ေစစားရာလိုက္ပါရင္း
ငါ့ဝိညာဥ္ေတြျပန္႔က်ဲလို႔ အိပ္မက္ထဲမွာေပါ့….။ 
၁၁။

မနက္ျဖန္ အျမန္အလင္းေရာက္ပါေစလို႔ 
ဆုေတာင္းမိတယ္......။ 
အလင္းကိုျမင္ခြင့္ရျပန္ေတာ့လည္း
ငါ့ေရွ႕မွာနင့္ပံုရိပ္၊
 ငါ့အာရုံမွာ နင့္ရုပ္လႊာ
ခ်စ္ျခင္းကို ပံုပမာထားလို႔ေတာ့ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။
အမွန္ကိုအရွိအတိုင္း ဝန္ခံမိတာပါ
ငါနင့္ကိုခ်စ္တယ္ ......
ဒါေပမယ့္
ငါ့ရင္ေတြ ေႏြျဖစ္ေနတာ ေသခ်ာပါတယ္…..။ 
ခံစားေရးဖြဲ႔သူ
 မစိုး


ALONE


 
အိမ္တံခါးေလးပိတ္၊
မီးေလးမွိတ္လို႔...
အိမ္ေလးထဲမွာ
တစ္ေယာက္တည္း
တိတ္တိတ္ေလးပဲ
ငိုေနေတာ့မယ္.....။

ခံစားေရးဖြဲ႔သူ
 မစိုး

Friday, September 16, 2011

ဘ၀တိုက္ပြဲ


ဘ၀ဆိုတာ တိုက္ခိုက္ရွင္သန္တဲ့အရာတဲ့။ ဒီေတာ့ ရွင္သန္မွဳအတြက္ ဘ၀တိုက္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲေနၾကရမွာပါ။ တိုက္ပြဲဆိုတဲ့အတိုင္း အလစ္အငိုက္၊ ခ်ံဳခိုအတိုက္ခံရတာေတြ ရွိမွာပါ။ ဒီေတာ့ ဒီလိုခ်ံဳခိုတိုက္ခိုက္တဲ့အခါမွာ ကိုယ့္မွာ တိုက္ပြဲကိုျပန္လည္တိုက္ခိုက္ဖို႔ ၀မ္းစာျပည့္ေနဖို႔လိုတာေပါ့။ အလစ္အငိုက္မခံရေအာင္ ဘ၀တိုက္ပြဲ အတြက္ ျပင္ဆင္ေလ့က်င့္သင့္တယ္။ 

တိုက္ပြဲတစ္ခုျဖစ္ျပီဆိုရင္ ႏုိင္ရင္ႏိုင္၊ မႏိုင္ရင္ရွံဳးတစ္ခုခုေတာ့ ရင္ဆိုင္ရမွာပဲ။ အဲဒီ့အခါမွာ ခံႏိုင္ရည္ရွိဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့။ မုန္တိုင္းျပီးရင္ ေလေျပလာစျမဲပဲေလ။  

ဘ၀မွာ ေလျပည္ကုိခ်ည္း ေမွ်ာ္လင့္စရာမလုိပါ။ မုန္တုိင္းမွာလည္း ေအာက္ဆီဂ်င္ပါေလသည္။   

ဆရာတာရာမင္းေ၀ ေရးခဲ့တဲ့ စာစုေလးအတိုင္းပါပဲ။ ဒီေတာ့ဘ၀တိုက္ပြဲကို အားတင္းတိုက္ခိုက္ဖို႔ အားေမြးၾက ဖို႔ေတာ့လိုမယ္ေနာ္...။



ခံစားေရးဖြဲ႔သူ
မစိုး