ကၽြန္မေတြးမိသမွ်

“ဘဝအေတြ႔အၾကံဳမ်ားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ”ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ကြ်န္မဘာသာေမးျပီး ကိုယ့္ဖာသာပဲ ဒီလိုျပန္ေျဖၾကည့္မိတယ္။။

ေရွးေရွးတုန္း       လူေတြဟာ သူတို႔ရဲ့အမွားေတြကို စာအုပ္ေတြထဲမွာ ေရးသားထားခဲ့ၾကတယ္။ အမွန္ေတြကို 

ေရာေပါ့ အဲဒီလိုမ်ိဳးတန္ဖိုးရွိတဲ့ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ အေထာက္အကူျပဳမယ့္ စာအုပ္ေတြကိုဖတ္ရင္ ဘဝအသိ အျမင္ေတြ ရင့္က်က္လာႏိုင္တာေပါ့။

ဒါေၾကာင့္ စာမ်ားမ်ားဖတ္သင့္တယ္။ ဒါေပမယ့္တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ စာေပမွာကိုယ္စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ ဖတ္တဲ့ စာရယ္၊ ကိုယ့္ဘဝအသိဥာဏ္ ရင့္က်က္တိုးတတ္ဖို႔ ဖတ္တဲ့စာရယ္ (၂) မ်ိဳးရွိတယ္။ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔လည္း စာဖတ္ပါ။ အဲဒီလိုဖတ္တာထက္ ကိုယ့္ဘဝအသိဥာဏ္ ရင့္က်က္တိုးတတ္ဖို႔ကိုေတာ့ ဦးစားေပးဖတ္ သင့္ပါတယ္။

အဂၤလိပ္ေခတ္က ထမင္းစားဖို႔ တိုင္းတစ္ပါးသားကို မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ လုပ္ၾကလြန္းလို႔ ဆရာၾကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္းက ေျပာဖူးတယ္။ “ထမင္းတစ္လုတ္အတြက္ ထင္းခုတ္စား လည္းရပါတယ္”တဲ႔။ ကြ်န္မရင္ထဲမွာ စြဲျငိသြားေစတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းပါ။ ကိုယ္ရွင္သန္ဖို႔အေရး အားနည္းသူကို ဖိႏွိပ္၊ အားၾကီးသူကို ေဖာ္လံဖားနဲ႔ စတိုင္ေတာ့ မထြားခ်င္ပါဘူး။ အားနည္းသူကိုကူညီ၊ အားၾကီးသူကိုေလးစား ဘဝမွာခပ္ရုိးရုိးသမားပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရာ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္သလဲ...........။

လူတစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ဟာ အျမဲတမ္းလည္း တတ္မေနသလို အျမဲတမ္းလည္းက်မေနဘူး။ ကြ်န္မကေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့အခ်ိန္ဆို စိတ္ဓာတ္ခြန္အားျဖစ္ေစတဲ့ စာေတြဖတ္၊ လမ္းညႊန္မွဳေပးႏိုင္တဲ့ မိဘဆရာသမား၊ မိတ္ေဆြစစ္ေတြဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္တာပဲ။ သူတို႔ဆီက အားေပးႏွစ္သိမ့္မွဳႏွင့္အတူ အၾကံဥာဏ္ေကာင္းေတြ ရတတ္တယ္ေလ။

လူ႔ေလာကမွာ မိတ္ေဆြေတြကို ေပါင္းရမွာပဲ။ မိတ္ေဆြကိုေပါင္းတာ မိတ္ေဆြဆိုတဲ့စကားလံုး ေနာက္က “ေကာင္း” ဆိုတဲ့ စကားပါဖို႔အေရးၾကီးတယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ အိတ္ေတြမေဖာင္းလည္း ကိုယ့္ေဘး နားမွာရွိတဲ့ လူမ်ိဳးကိုေခၚတာ။ ဒါေၾကာင့္မိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႔ပဲ ေတြ႔ဆံုခ်င္တယ္။ မနက္ျဖန္ဆိုတဲ့ အနာဂတ္ ကာလကို ကိုယ္ကအေသအခ်ာ မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေတာ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ကိစၥေလးေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြရန္မျဖစ္ ၾကေစခ်င္ဘူး။ ကြ်န္မကေတာ့ မိတ္ေဆြေတြကို တစ္ကယ္တန္ဖိုးထား ခင္မင္တတ္တယ္။

လူတိုင္းမွာ လက္ပက္နာရီတစ္လံုးစီ ရွိသင့္တယ္လို႔ ကြ်န္မထင္တယ္။ ဘဝမွာကိစၥေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အခ်ိန္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာပါ။ နာရီမဝတ္ေတာ့ အခ်ိန္မသိဘူး။ အခ်ိန္မသိေတာ့ အခ်ိန္ကိုမေလးစား ဘူးေပါ့။ အခ်ိန္ကို မေလးစားတဲ့သူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မတိုးတတ္၊ မေအာင္ျမင္ဘူး။ ေလာကၾကီးမွာ အလကားရတာကို အလကားပဲ အျဖစ္ခံလိုက္မယ္ဆိုရင္ ညံ့ရာက်ပါတယ္။ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ကာလရထားက ဘယ္ဘူတာမွမရပ္ဘူး။ ရပ္ခိုင္းလို႔လည္းမရဘူး။ “အခ်ိန္ႏွင့္ဒီေရသည္ လူကိုမေစာင့္”တဲ့။ ဒီေတာ့ အခ်ိန္ကိုသိ၊ အ ခ်ိန္ကိုေလးစားျပီး ထိပ္ဆံုးကို ေရာက္ေအာင္သြားလိုက္ပါ။

ေလာကမွာ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရင္ အမွားနည္းတာေပါ့။ ကဲ...ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတို႔လည္း ဘဝမွာေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ျပီး အမွားနည္းခ်င္ရင္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မွဳ ေလးေတြ လုပ္ထားသင့္တယ္ေနာ္။

ဘဝရဲ့လမ္းေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွမေျဖာင့္ျဖဴးဘူး။ အခက္အခဲေတြ အတားအဆီးေတြက အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆိုသလို ရွိေနၾကတာပါပဲ။ အဲဒါကို စိတ္ပ်က္ညည္းညဴေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ဇြဲရွိရွိနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ သြားရမွာပဲ။ အမွားေပါင္းတစ္ေထာင္ မွားဖူးရင္ အမွန္ေပါင္း တစ္ေထာင္သိသြားသလိုပါပဲ။ အဲ.... တစ္ခုေတာ့ သတိထား။ အမွားတစ္ခုထဲကိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ မက်ဴးလြန္နဲ႔ေနာ္။

တစ္ခါတစ္ရံဘဝအတြက္ အခြင့္အေရးေကာင္းဆိုတာ ေစာင့္ႏိုင္၊ေအာင့္ႏိုင္မွ ရတယ္ေလ လူေတြရဲ့ျဖစ္တည္ မွဳ သဘာဝအရ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူညီတာေတြ ကြဲလြဲတာေတြရွိမွာပဲ။ အဲဒါေတြကို အျပစ္တင္ျပီး စိတ္နာမုန္းတီးရမယ္ဆိုရင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့ရွိေတာ့မွာလဲ။ စကားပံုတစ္ခုရွိ တယ္။ “ဆင္းရဲဒုကၡက အိမ္ေရွ႔ တံခါးကို လာေခါက္ရင္ ခ်စ္ျခင္းက ျပတင္းေပါက္က ထြက္ေျပးသြားတယ္”တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡေတြမ်ားလာရင္ လူအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္မွဳေတြက ထြက္ေျပးသြားေလေရာ့လားလို႔ေတြးမိ တယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ျဖစ္သင့္တာမွာ ျဖစ္သင့္တာကို ၾကိတ္မွိတ္လုပ္ရတယ္။ ဒါမွဘဝေတြ က တိုးတတ္ေတာက္ေျပာင္လာမွာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္တာကို ျဖစ္ခြင့္ရခဲ့ရင္ေတာ့ ပိုျပီးေတာက္ေျပာင္လာ မွာ ေသခ်ာပါတယ္။

ခံစားေရးဖြဲ႔သူ

 မစိုး